Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και την άνοδο του Μακαρθισμού, ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα κυνήγι μαγισσών, έχοντας στο στόχαστρο τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς. Κυρίως. Γιατί δεν έφταιγαν μόνο αυτοί στην συντηρητική τάξη που είχε γίνει ακραία, λόγω και του Ψυχρού Πολέμου.

Στον «κατάλογο» των αρχών και του κράτους βρίσκονταν και οι ομοφυλόφιλοι. Ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών James E. Webb είχε δηλώσει: «Πιστεύεται γενικά πως εκείνοι που συμμετέχουν σε εμφανείς πράξεις διαστροφής δεν έχουν τη συναισθηματική σταθερότητα των φυσιολογικών ατόμων».

Αλλά δεν έμεναν μόνο στα λόγια. Από το 1947 και έπειτα, πολλές αιτήσεις για εργασία στο δημόσιο απορρίφθηκαν, περισσότεροι από 4.000 εκδιώχθηκαν από τον στρατό και περίπου 500 άτομα απολύθηκαν από τις δουλειές τους, όλοι επειδή η κυβέρνηση θεωρούσε πως ήταν ύποπτοι για ομοφυλοφιλικές τάσεις.

Όπως γινόταν και με τους κομμουνιστές, το FBI την δεκαετία του ’60 διατηρούσε καταλόγους με ονόματα γνωστών ομοφυλοφίλων αλλά και των συγγενικών και φιλικών τους προσώπων. Τα Gay Bar έκλειναν και η αστυνομία με οργανωμένες επιχειρήσεις, «καθάριζε» τις γειτονιές από τους ομοφυλόφιλους, που ήταν συνώνυμο της διαστροφής και της «αντικοινωνικής συμπεριφοράς».

Άλλωστε με αυτό συμφωνούσε από το 1952 και η Ψυχιατρική Αμερικάνικη Ένωση, που συμπεριέλαβε τους ομοφυλόφιλους στο «Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο», χαρακτηρίζοντας τους ως «αντικοινωνικές και διαταραγμένες προσωπικότητες».

Χιλιάδες άντρες και γυναίκες ομοφυλόφιλοι φυλακίζονται ή κλείνονται σε ψυχιατρικές κλινικές. Όμως την δεκαετία του ’60, τα επαναστατικά κινήματα είχαν ανθίσει. Το κίνημα των Αφροαμερικάνων, της μουσικής, των χίπις και εκείνο κατά του πολέμου (και πολλά άλλα) έδωσαν μια ώθηση στην ανατροπή της κατάστασης.

Τα Gay Bar άρχισαν δειλά δειλά να επαναλειτουργούν, ειδικότερα στο προοδευτικότερο Greenwich Village της Νέας Υόρκης.

Ωστόσο η αστυνομία συνέχιζε να βρίσκει δικαιολογίες για να εισβάλλει στα Gay bar και να χτυπά ή να συλλαμβάνει τους θαμώνες τους. Το ίδιο έγινε και στις 27 Ιουνίου του 1969, στο μπαρ Stonewall Inn, το οποίο ανήκε στην μαφία. Οι αστυνομικοί εισέβαλλαν με την πρόφαση ότι σέρβιραν παράνομα αλκοόλ. Όμως εκείνη η ημέρα δεν ήταν σαν τις άλλες.

Μια σπίθα ξεσήκωσε ολόκληρο το μπαρ. Οι ομοφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ που βρέθηκαν στο Stonewall Inn εκείνη την ημέρα, είχαν μπουχτίσει από την κακή και άνιση μεταχείριση της αστυνομίας. Άρχισαν να πετούν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Η σύρραξη συνεχίστηκε και έξω από το μαγαζί. Κόσμος έφτανε από τα γύρω μαγαζιά και ολόκληρο το Greenwich Village. Το σύνθημα «Gay Power!» ακούγεται για πρώτη φορά. Η αστυνομία έκανε χιλιάδες συλλήψεις. Το gay κίνημα είχε μόλις γεννηθεί.

Τις επόμενες μέρες, χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν σε συλλαλητήρια κατά της κακομεταχείρισης των ομοφυλοφίλων. Στα συλλαλητήρια αυτά συμμετείχε πολύς κόσμος, ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι, που διαμαρτυρόταν για την βαναυσότητα της αστυνομίας. Τα φυλλάδια που μοιράζονταν έγραφαν «Έξω η μαφία και η αστυνομία από τα μπαρ».

Η εξέγερση στο Stonewall Inn έδωσε την ευκαιρία για την καλύτερη οργάνωση των γκέι και λεσβιών, που μέχρι τότε ζούσαν στο περιθώριο. Δημιουργήθηκε η οργάνωση Gay Liberation Front, που ξεκίνησε τον συστηματικό αγώνα με πορείες και διαδηλώσεις. Οι συζητήσεις για τα ίσα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων είχαν εξαπλωθεί παντού, με το LGBT κίνημα να οργανώνεται σταδιακά σε ολόκληρη την χώρα.

Την επόμενη χρονιά, σε ανάμνηση των γεγονότων του Stonewall Inn, γκέι, λεσβίες και τρανσέξουαλ πραγματοποίησαν διαδήλωση στη Νέα Υόρκη, διαδήλωση που θεωρείται το πρώτο gay pride που υπήρξε ποτέ.

Στην επέτειο των 30 χρόνων από την εξέγερση, το Stonewall Inn ανακηρύχθηκε σε Μνημείο Εθνικής Κληρονομιάς. Η εξέγερση του Stonewall σηματοδότησε την αντίσταση των ομοφυλόφιλων ενάντια στην καταπίεση και την πρώτη δυναμική έκφραση του αιτήματος για ίσα δικαιώματα. Η 27η Ιουνίου έχει καθιερωθεί πλέον ως η Παγκόσμια Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας.

To μπαρ Stonewall Inn το 2003