Ήταν 12 Αυγούστου του 1953 όταν ο εγκέλαδος χτύπησε τα νησιά του Ιόνιου, αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες νεκρούς και τεράστιες καταστροφές. Οι μνήμες της πρωτοφανούς καταστροφής έμειναν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό των κατοίκων των νησιών που έκαναν πολύ καιρό να ξεπεράσουν.
Είχαν προηγηθεί πολλές σεισμικές δονήσεις, κάποιες από τις οποίες ήταν αρκετά καταστροφικές. Όμως στις 12 Αυγούστου, ήρθε το μεγαλύτερο χτύπημα. Η ένταση του σεισμού έφτασε τα 7,2 Ρίχτερ. Η Κεφαλλονιά, η Ζάκυνθος και η Ιθάκη καταστρέφονται σχεδόν ολοκληρωτικά. Από τα περίπου 33.000 σπίτια των τριών αυτών νησιών, καταστράφηκαν περίπου 27.500!
Ο απολογισμός των νεκρών ήταν τραγικός, αφού έφτασαν τους 871, ενώ άλλοι 2.400 ήταν οι τραυματίες. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στην Κεφαλλονιά, όμως ο σεισμός ήταν καταστροφικός και για την Ιθάκη και για την Ζάκυνθο. Ακολούθησαν 135 μετασεισμοί, με τον μεγαλύτερο να φτάνει τα 5,3 Ρίχτερ το απόγευμα της ίδιας ημέρας.
Κεφαλλονιά
Η καταστροφή της πόλης της Ζακύνθου ολοκληρώθηκε με τις πυρκαγιές που ξέσπασαν αμέσως μετά τον σεισμό και κράτησαν για μέρες. Από την πύρινη λαίλαπα δεν γλίτωσαν ιστορικά μνημεία, όπως η Παναγιά η Φανερωμένη και το Μέγαρο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης.
Ζάκυνθος
Η τότε κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου, πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο. Η αργή αντίδραση του ελληνικού κράτους ευτυχώς δεν είχε μεγάλο αντίκτυπο χάρις στην άμεση αντίδραση των ναυτικών δυνάμεων άλλων χωρών, όπως του Ισραήλ, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ιταλίας, που σε συνεργασία με τον ελληνικό στρατό βοήθησαν στην διάσωση και την φροντίδα των σεισμοπαθών.
Η αδυναμία κινητοποίησης του ελληνικού κράτος και η απαγόρευση στους κατοίκους να εγκαταλείψουν το νησί φοβούμενοι προσφυγικό κύμα αμέσως μετά τον Εμφύλιο, γέμισε με οργή και αγανάκτηση τους κατοίκους των νησιών.
Ιθάκη
Στο Αργοστόλι ιδρύθηκε υπουργείο Αποκαταστάσεως και τα έργα Ανασυγκρότησης ήταν κολοσσιαία για την μεταπολεμική Ελλάδα. Σε μικρό χρονικό διάστημα κατασκευάστηκαν 27.394 κατοικίες, έργα υποδομής και δίκτυα. Όμως παρά τις επιτυχίες του και τις αποτυχίες του, το έργο ανασυγκρότησης δεν κατάφερε να κρατήσει τους κατοίκους των νησιών στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Δυο χρόνια πριν από το σεισμό τα τρία νησιά είχαν πληθυσμό 93.000 κατοίκους, ενώ 20 χρόνια αργότερα, μόλις 66.000. Ο σεισμός της 12 Αυγούστου του 1953, έπληξε ανεπανόρθωτα τα νησιά του Ιονίου, που δεν ξαναέγιναν ποτέ όπως ήταν, χάνοντας μεγάλο μέρος της ταυτότητάς τους.
