Η ντίσκο της δεκαετίας του ’70 στις ΗΠΑ, εξερράγη στην κυριολεξία και έγινε πολιτιστικό φαινόμενο. Ξεκίνησε ως παρακλάδι της funk, αλλά μετατράπηκε σε τρόπο ζωής και το αντίπαλο δέος της rock.

Το «Saturday Night Fever» έγινε κάτι σαν «ιερή ταινία». Οι Bee Gees, η Gloria Gaynor και οι Village People κυριάρχησαν στις πωλήσεις το 1979 και έκαναν τις εταιρείες που ασχολούνταν με την Rock, να μισήσουν την ντίσκο, γιατί πολύ απλά έχαναν τα κέρδη που είχαν για δυο δεκαετίες. Διάφοροι ραδιοφωνικοί παραγωγοί αλλά και παραγωγοί, ξεκίνησαν καμπάνια ενάντια στην ντίσκο με σύνθημα «η ντίσκο πρέπει να καταστραφεί».

Οι ντισκοτέκ ξεπήδαγαν η μια μετά την άλλη στην νυχτερινή ζωή των ΗΠΑ. Στο Seattle, οι ροκάδες επιτίθονταν σε ντίσκο, ενώ διάφοροι Dj κατέστρεφαν δίσκους της νέας μουσικής. Πολλοί έκαναν λόγο για ρατσισμό, αφού την ντίσκο προτιμούσαν οι Αφροαμερικανοί, οι Λατίνοι και οι ομοφυλόφιλοι, ενώ την ροκ άκουγαν κατά κύριο λόγο οι λευκοί. Όμως το αποκορύφωμα αυτής της μανίας και του μίσους, συνέβη στις 12 Ιουλίου του 1979.

Δυο εβδομάδες πριν την διακοπή για το All-Star Game του μπέιζμπολ, οι Chicago White Sox φιλοξενούσαν στην πόλη τους Detroit Tigers. Τις προηγούμενες εβδομάδες, ο ραδιοφωνικός παραγωγός Steve Dahl, καλούσε τον κόσμο να φέρει στο γήπεδο δίσκους της ντίσκο που θα ήθελαν να καταστραφούν. Φοβόταν ότι ο κόσμος δεν θα ερχόταν. Την προηγούμενη βραδιά, στο γήπεδο βρίσκονταν 15.500 κόσμος, ενώ το γήπεδο χωρούσε 44.492 ανθρώπους.

@thehistorybandits.com

Οι ιθύνοντες περίμεναν γύρω στις 20.000. Ο ιδιοκτήτης φοβόταν το φιάσκο και βγήκε από το νοσοκομείο για να δει τι θα συμβεί. Όταν είδε το πλήθος να συρρέει στο γήπεδο οι φόβοι του σταμάτησαν. Χιλιάδες άνθρωποι κρατώντας πανό με την επιγραφή «Disco Sucks», πήγαιναν στο γήπεδο. Όχι για να δουν μπειζμπολ, αλλά για να δουν αυτό που θα γινόταν στο διάλειμμα. 20.000 άνθρωποι έμειναν έξω από το γήπεδο!

Στο διάλειμμα των 30 λεπτών, ένα κιβώτιο γεμάτο με δίσκους ντίσκο τοποθετήθηκε στην μέση του γηπέδου. Γέμισαν το κιβώτιο με εκρηκτικά και η έκρηξη που ακολούθησε σκόρπισε τους δίσκους στο γήπεδο και δημιούργησε ζημιές στον αγωνιστικό χώρο.

Το κοινό ενθουσιάστηκε και εισέβαλλε στο γήπεδο, ποδοπατώντας τους ήδη κατεστραμμένους δίσκους, φωνάζοντας συνθήματα κατά της ντίσκο. Περίπου 7.000 άνθρωποι κατέστρεψαν το δίχτυ και έκλεψαν τις βάσεις. Μαζί τους ήταν και ο πρόωρα χαμένος ηθοποιός Michael Clarke Duncan. Μετά από εκείνη την ημέρα, ο Dahl ξεκίνησε την πρωινή του εκπομπή κανονικά λέγοντας «Νομίζω ότι τα περισσότερα χθες πήγαν θαυμάσια».

Το περιστατικό έμεινε στην ιστορία ως «Ημέρα της κατεδάφισης της ντίσκο». Πράγματι, η 12η Ιουλίου του 1979 σήμανε το τέλος της δημοφιλίας της ντίσκο. Οι ντισκοτέκ έκλειναν η μια μετά την άλλη και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί έκαναν μποϊκοτάζ στην μουσική. Η προσοχή δόθηκε στην Glam Rock και Glam Metal. Εκείνη η ημέρα θεωρήθηκε μια μέρα κάθαρσης της μουσικής, αν και οι διοργανωτές μιλούσαν για ένα απλό event.

Παρόλο που στις ΗΠΑ, η ντίσκο σχεδόν πέθανε από εκείνη την ημέρα, από την επόμενη χρονιά, η Ευρώπη έγινε πρέσβειρα της ηλεκτρονικής μουσικής με την italo-disco και την euro-disco, να επικρατούν για μια δεκαετία στην νυχτερινή διασκέδαση.