Αρνείται η Πόλα Ρούπα ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τον 29χρονο Κωνσταντίνο Γιαγτζόγλου που συνελήφθη το Σάββατο κατηγορούμενος ότι ήταν μέλος των «Πυρήνων της Φωτιάς» και έστελνε τα «τρομοδέματα».

«Για μια ακόμα φορά με την πρόσφατη σύλληψη του 29χρονου, επιχειρούν να συνδέσουν εμένα και τον Επαναστατικό Αγώνα με τον ίδιο αλλά και με την οργάνωση Σ.Π.Φ για την οποία ο ίδιος ο συλληφθείς κατηγορείται ότι συμμετείχε» αναφέρει σε δήλωσή τις από τις φυλακές την οποία έστειλε σε αντιεξουσιαστική σελίδα.

Η Πόλα Ρούπα υποστηρίζει ότι «τόσο εγώ όσο και ο Επαναστατικός Αγώνας δεν συνδέεται με καμία άλλη οργάνωση ούτε ως προς τον εξοπλισμό, ούτε ως προς την πολιτική, ούτε ως προς τους στόχους, ούτε ως προς την δράση, ούτε ως προς τα πρόσωπα».

Μάλιστα, σημειώνει ότι «ο Επαναστατικός Αγώνας είχε πάντα μια συγκεκριμένη στρατηγική αγώνα από την οποία δεν παρέκλινε σε καμία περίπτωση» και ως εκ τούτου «κάθε άλλη δράση δεν τον αφορά».

Κατά την Πόλα Ρούπα «το θεώρημα των ‘‘συγκοινωνούντων δοχείων’’ επίσης συνιστά ένα νοητικό κατασκεύασμα των μηχανισμών δίωξης και καταστολής».

Επαναλαμβάνει δε πως «η μόνη ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα που αφορά πρόσωπα εκτός της οργάνωσης είναι η απόπειρα απόδρασης την οποία ‘‘σήκωσα’’ εγώ προσωπικά. Και η σχέση του Επαναστατικού Αγώνα μαζί τους, σταματά εκεί».

Αναλυτικά η δήλωση της Πόλας Ρούπα

«Την τελευταία 5ετία έχει γίνει μέρος της κατασταλτικής πολιτικής να επιχειρεί να θέσει στο επίκεντρο κάθε ένοπλης δραστηριότητας στην Ελλάδα εμένα και τον Νίκο Μαζιώτη.

Ήδη ο Επαναστατικός Αγώνας έχει κατηγορηθεί ως ‘‘ομπρέλα’’ κάτω από την οποία ‘’συναντιούνται’’ άτομα και δραστηριότητες, ακόμα και άλλες οργανώσεις αντάρτικου πόλης.

Τώρα για μια ακόμα φορά με την πρόσφατη σύλληψη του 29χρονου, επιχειρούν να συνδέσουν εμένα και τον Επαναστατικό Αγώνα με τον ίδιο αλλά και με την οργάνωση Σ.Π.Φ για την οποία ο ίδιος ο συλληφθείς κατηγορείται ότι συμμετείχε.

Επισημαίνω για μια ακόμα φορά πως τόσο εγώ όσο και ο Επαναστατικός Αγώνας δεν συνδέεται με καμία άλλη οργάνωση ούτε ως προς τον εξοπλισμό, ούτε ως προς την πολιτική, ούτε ως προς τους στόχους, ούτε ως προς την δράση, ούτε ως προς τα πρόσωπα.

Ο Επαναστατικός Αγώνας είχε πάντα μια συγκεκριμένη στρατηγική αγώνα από την οποία δεν παρέκλινε σε καμία περίπτωση. Κάθε άλλη δράση δεν τον αφορά.

Το θεώρημα των ‘‘συγκοινωνούντων δοχείων’’ επίσης συνιστά ένα νοητικό κατασκεύασμα των μηχανισμών δίωξης και καταστολής.

Ο Επαναστατικός Αγώνας κατ’ επιλογή δεν συνεργάστηκε ποτέ με καμία άλλη οργάνωση.

Η απόπειρα απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού που επιχείρησα τον Φεβρουάριο του 2016 και για την οποία ανέλαβα αμέσως την ευθύνη με δημόσιο κείμενο δεν αφορούσε σε κάποια ειδική σχέση ή συνεργασία με κάποιους πολιτικούς κρατούμενους ειδικά, αλλά αποφασίστηκε και εκτελέστηκε στη βάση της πολιτικής αλληλεγγύης η οποία υπερβαίνει για μένα τα πολιτικά πλαίσια της οργάνωσης που είμαι μέλος.

Έχω ήδη δηλώσει πως δεν θα μπορούσα για λόγους αξιακούς και για λόγους που αφορούν την επαναστατική μου συνείδηση να επιχειρήσω μια απόδραση μόνο για τον Νίκο Μαζιώτη από τη στιγμή που υπήρχαν και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που ήθελαν να φύγουν από τις φυλακές. Και η πολιτική μου σχέση με όσους ήθελαν να αποδράσουν από τις φυλακές Κορυδαλλού σταματάει εκεί.

Θα ήταν εξάλλου πολιτικά ανορθόδοξο να τροφοδοτώ εγώ με στοιχεία για ταυτότητες ανθρώπους για ενοικιάσεις χώρων που αφορούν την δράση οποιασδήποτε άλλης οργάνωσης πλην του Επαναστατικού Αγώνα.

Κάθε οργάνωση κάνει τις δικές της επιλογές αγώνα τις οποίες πολιτικά θέλει να υπερασπίζεται και να στηρίζει δημόσια. Εγώ προσωπικά υπερασπίζομαι πάντα τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα με συνέπεια και σταθερότητα και αυτή η δράση έχει πάντα συγκεκριμένα πολιτικά αλλά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά. Όπως πολύ συγκεκριμένος είναι ο πολιτικός λόγος του Επαναστατικού Αγώνα, οι στόχοι του και οι προοπτικές που θέτει στην κοινωνία στα πλαίσια της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης με το καθεστώς.

Το ίδιο ισχύει και για μένα προσωπικά, αφού είμαι συνεπής στη στρατηγική, και τη δράση της οργάνωσης.

Η επιλογή μου να ρισκάρω τη ζωή μου για την αλληλεγγύη πράγμα που έκανα με την απόπειρα απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές σημαίνει ότι δεν μου αντιστοιχεί να αρνηθώ οποιαδήποτε αρωγή σχετικά με καταζητούμενα, διωκόμενα ή φυλακισμένα πολιτικά πρόσωπα. Αυτό υπερβαίνει τα πλαίσια του πολιτικού μου συμφέροντος όπως αυτό ορίζεται από τον Επαναστατικό Αγώνα και ό, τι τον αφορά.

Όμως αυτό δεν σημαίνει καμία άλλη πολιτική σύνδεση μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως η αλληλεγγύη δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως κοινή πολιτική δράση.

Αν ίσχυαν όσα επικαλούνται οι διωκτικοί μηχανισμοί για τον Επαναστατικό Αγώνα, τις άλλες οργανώσεις στη χώρα, τις σχέσεις και τη συνεργασία που υποτίθεται πως έχουν, τότε δεν θα υπήρχαν πολλές αλλά θα υπήρχε μία και μόνο κοινή οργάνωση ένοπλης επαναστατικής δράσης.

Πιστεύω ότι θα ήταν ευχής έργο αν υπήρχε αυτή η προοπτική. Να υπάρχει μια μεγάλη ένοπλη επαναστατική οργάνωση στην χώρα με συγκεκριμένη στρατηγική αγώνα που θα μαχόταν για την ανατροπή του εγκληματικού καθεστώτος και την Απελευθέρωση από την σύγχρονη κατοχή την οποία επιβάλει στη κοινωνική πλειοψηφία η χούντα των κεφαλαιαγορών, ο καπιταλισμός, το κοινοβούλιο και το κράτος.

Σε μια τέτοια περίπτωση οι πολιτικές κοινωνικής ευθανασίας που επιβάλλονται από τους θεσμούς και τις ελληνικές κυβερνήσεις –μαριονέτες του κεφαλαίου στο όνομα της επιβίωσης του οικονομικού και πολιτικού συστήματος και της εξόδου του από την κρίση, δεν θα περνούσαν. Όπως δεν θα μπορούσε να ριζώσει η ηττοπάθεια στη κοινωνική βάση που μαραζώνει και αργοπεθαίνει. Και η ιστορία της χώρας θα ήταν σαφώς διαφορετική και ελπιδοφόρα.

Γνωρίζω ότι οι μηχανισμοί δίωξης και καταστολής δεν έχουν τα πολιτικά προσόντα να καταλάβουν τις όποιες πολιτικές διαφορές έχουν οι οργανώσεις ένοπλης δράσης στην Ελλάδα ούτε ως προς τις θεωρητικές τους θέσεις, την ανάλυση και τον λόγο τους, ούτε ως προς την επιλογή των ενεργειών και τις μεθόδους δράσης, οι οποίες μέθοδοι είναι ο καθρέφτης στο πολιτικό πεδίο της ίδιας της στρατηγικής τους.

Οι θεωρίες περί συνεργασιών, δικτύων και προσώπων ‘‘μπαλαντέρ’’ δεν είναι στην πολιτική κουλτούρα του Επαναστατικού Αγώνα ούτε τη δική μου, καθώς στον Επαναστατικό Αγώνα πιστεύουμε πως ως προς τον τελικό πολιτικό στόχο μιας ένοπλης οργάνωσης, την ανατροπή του καθεστώτος και την Κοινωνική Επανάσταση αυτά τα στοιχεία είναι πολιτικά αντιπαραγωγικά και αναποτελεσματικά.

Ο Επαναστατικός Αγώνας δεν είχε ουδεμία επιχειρησιακή ή άλλη σχέση ή εξάρτηση από οποιονδήποτε, είτε πρόσωπο είτε οργάνωση. Επαναλαμβάνω, η μόνη ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα που αφορά πρόσωπα εκτός της οργάνωσης είναι η απόπειρα απόδρασης την οποία ‘‘σήκωσα’’ εγώ προσωπικά. Και η σχέση του Επαναστατικού Αγώνα μαζί τους, σταματά εκεί».