Το νέο εγχείρημα του Δημήτρη Παπαϊωάννου είναι «υπό κατασκευή». Με τη συμμετοχή 11 συντελεστών επί σκηνής, το έργο καταπιάνεται με το ερώτημα κατά πόσο η ανθρώπινη ζωή μπορεί να ιδωθεί ως ένα εξερευνητικό ταξίδι, ένα κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, μια εσωτερική ανασκαφή που υπόσχεται να φέρει στην επιφάνεια βαθύτερα νοήματα.

Στα τριάντα χρόνια της καριέρας του, ο Παπαϊωάννου αγωνίζεται να δημιουργήσει ένα σκηνικό σύμπαν που θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα ονειρόπλαστο τσίρκο του παραλόγου. Τα ανθρώπινα σώματα μετατρέπονται σε πεδία μάχης, αλληλεπιδρούν με πρώτες ύλες και μετασχηματίζονται σε υβριδικές μορφές, με σκοπό τη δημιουργία οπτικών ψευδαισθήσεων. Οι βαθιές ρίζες του στις εικαστικές τέχνες προσδίδουν στις παραστάσεις του μια ισχυρή οπτική αίσθηση, καθώς ο ίδιος ενσωματώνει με περιπαικτική διάθεση αναφορές από την Ιστορία της Τέχνης, ποικίλες εκφραστικές και παραστασιακές πρακτικές, αλλά και ερωτήματα γύρω από την καταγωγή μας. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου αποσκοπεί στην απόλυτη απλότητα της εμφάνισης, που δεν είναι όμως διόλου απλή στην υλοποίησή της. Πρόθεσή του είναι να αναδείξει την ιερότητα που ενυπάρχει σε καθετί πεζό και άχαρο.

Ζωγράφος, ερμηνευτής, δημιουργός κόμιξ, χορογράφος, σκηνοθέτης αλλά και επιμελητής εκθέσεων, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά. Ίδρυσε και δημιούργησε το μύθο της Ομάδας Εδάφους, μαζί με την Αγγελική Στελλάτου, ταράζοντας τα νερά της σκηνής του χορού στην Ελλάδα στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, με παραστάσεις που εισήγαγαν τους θεατές σε ένα προσωπικό εικαστικό σύμπαν. Μετά τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, κέρδισε το στοίχημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με παραστάσεις που προσέλκυσαν ένα κοινό το οποίο δεν ήταν το αναμενόμενο για το χορό. Χρησιμοποίησε τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα για να πλαισιώσει το προσωπικό του καλλιτεχνικό σύμπαν, σε παραγωγές όπως το Δύο και το ΜΕΣΑ. Το άνοιγμα στις διεθνείς σκηνές ήρθε τη στιγμή της επιστροφής σε λιτά καλλιτεχνικά μέσα, με την Πρώτη Ύλη και το Still Life. Πηγαινοέρχεται με ευκολία ανάμεσα στα υπερθεάματα των τελετών έναρξης και στα προσωπικά καλλιτεχνικά του έργα που επικεντρώνονται στη ματιά του στον κόσμο.

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συμπαραγωγή: CULTURESCAPES Greece 2017 (Ελβετία), Dansens Hus Sweden (Σουηδία), EdM Productions, Festival d'Avignon (Γαλλία), Fondazione Campania dei Festival – Napoli Teatro Festival Italia (Ιταλία), Les Théâtres de la Ville de Luxembourg (Λουξεμβούργο), National Performing Arts Center-National Theater & Concert Hall | NPAC-NTCH (Ταϊβάν), Seoul Performing Arts Festival | SPAF (Κορέα), Théâtre de la Ville-Paris/La Villette-Paris (Γαλλία)

_{Διαβάστε περισσότερα}

<sub>Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ξεκίνησε την πορεία του ως εικαστικός καλλιτέχνης. Έχοντας μαθητεύσει από τα 17 του στη ζωγραφική δίπλα στον Γιάννη Τσαρούχη, συνέχισε με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στα εργαστήρια του Δημήτρη Μυταρά και της Ρένας Παπασπύρου.

Μετά από μαθήματα χορού στις σχολές της Μαίρης Τσούτη, αλλά και του Έρικ Χόκινς στη Νέα Υόρκη, το 1986 ίδρυσε την Ομάδα Εδάφους με την Αγγελική Στελλάτου. Στα 16 χρόνια παρουσίας της Ομάδας Εδάφους (1986-2002) ο Δημήτρης Παπαϊωάννου συνέλαβε, σκηνοθέτησε και χορογράφησε και τις 17 παραγωγές της, αποσπώντας κρατικά βραβεία χορού και παραγωγής. Ένα έργο-σταθμός ήταν η Μήδεια (1993), το οποίο σε νέα εκδοχή (Μήδεια2) παρουσιάστηκε το 2008 στην Αθήνα και στο Πεκίνο.

Η σύλληψη, η χορογραφία και η σκηνοθεσία των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα απέσπασαν ενθουσιώδεις κριτικές από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο. Για το λόγο αυτόν, του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Το 2009 σηματοδότησε για τον ίδιο την εκκίνηση μιας ερευνητικής πορείας προς τη μεγαλύτερη δυνατή απλότητα και τον επαναπροσδιορισμό των πρωταρχικών σκηνικών υλικών. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τα έργα Πουθενά (2009), ΜΕΣΑ (2011), καθώς και η Πρώτη Ύλη (2012) για το Φεστιβάλ Αθηνών, ένα έργο υλοποιημένο με ελάχιστα μέσα, το οποίο άνοιξε ξανά την πόρτα στο διεθνές κοινό. Από αυτό το εργαστήριο προέκυψε και το StillLife που είδαμε στη Στέγη το 2014.

Το 2015, ο διεθνούς φήμης Έλληνας δημιουργός βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της προσοχής της Ευρώπης, υπογράφοντας την τελετή έναρξης των πρώτων Ευρωπαϊκών Αγώνων, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Η υψηλή αισθητική της τελετής έναρξης του Μπακού τού απέφερε 6 υποψηφιότητες στα βραβεία Emmy.</sub>