Παρασκευή 1η Δεκεμβρίου @ Death Disco Club

The ethereal voice of Kari Rueslatten + opening acts 

Σημειώνοντας τα πρώτα της βήματα στη μουσική σκηνή του Trondheim, η Kari Rueslatten εντάχθηκε στο δυναμικό του progressive doom cult συγκροτήματος The 3rd και The Mortal στην ηλικία των μόλις 19 ετών. Μαζί ηχογράφησαν το demo The 3rd And The Mortal (1993), το EP Sorrow (1993) και το άλμπουμ Tears Laid In Earth (1994), τα οποία κυκλοφόρησαν μέσω της δισκογραφικής εταιρίας Voices of Wonder.

Όπως απεδείχθη, η μοναδική χροιά της θρηνώδους νορδικής αισθητικής της στάθηκε ως το τέλειο αντίβαρο μεταξύ των έντονων ατμοσφαιρικών στοιχείων της μουσικής και των αντίστοιχα προοδευτικών / επιμεταλλωμένων.

Αφού αποχώρησε από το συγκρότημα, εντάχθηκε στο δυναμικό των Storm και ηχογράφησε το Nordavind, πριν κυκλοφορήσει το πρώτο solo project της τιτλοφορούμενο ως Demo Recordings. Οι δύο αυτές κυκλοφορίες σηματοδότησαν μια σκανδιναβική folk επιρροή που ακολουθεί την καριέρα της μέχρι σήμερα, παρά τη συνεχή επιδίωξη μιας αέναης μουσκής εξέλιξης.

Έτσι, μετά την κυκλοφορία του πρώτου επίσημου σόλο άλμπουμ της με τίτλο Spindelsinn, η Kari αποφάσισε να εξερευνήσει βαθμιαία σημεία-σταθμούς των μορφών των Bjork και Tori Amos -αναφορές που μένουν δομικές για έναν αριθμό ηχογραφήσεών της.

Το Pilot αποτέλεσε την πρώτη της σόλο δουλειά που προσέγγισε το ελληνικό ακροατήριο, καθώς οι προγενέστερες προσπάθειές της έτυχαν ελλειπούς διανομής σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Η όλη αισθητική, τόσο ηχητικά, όσο και εικαστικά, σηματοδότησε μια κατεύθυνση εκμοντερνισμένη σε απόχρωση, συνδυάζοντας το σκοτάδι των προγενέστερων σταθμών, ένα χαρακτηριστικό μείγμα παραδοσιακών φωνητικών εκλάμψεων, καθώς και μια απλοποιημένη προσέγγιση, βασισμένη σε ακουστικά όργανα και λιτά electronics.

Το Other People's Stories συνέχισε την εξερεύνηση του προοδευτικά μοντέρνου (μα γλυκόπικρου) ήχου της, πριν την επικείμενη παύση στη καριέρα της έπειτα από το τέλος του έτους 2005. Χρειάστηκαν 8 χρόνια πριν επανεμφανιστεί με το Time To Tell και το remake του κλασσικού "Why So Lonely" των The 3rd and The Mortal, σηματοδοτώντας μια νέα νέα αρχή σε μια αναμφίβολα ακούραστη πορεία.

Το To The North, πάλι, έχει θεωρηθεί από πολλούς ως το πιο υποτιμημένο έργο της έως σήμερα. Η απόφαση να επικεντρωθεί στην οικογένειά της οδήγησε σε σταδιακή μείωση του ενδιαφέροντος για τις πιο πρόσφατες δουλειές της, ελέω της μεταλλοποιημένης αναβίωσης που σημειώθηκε στα τέλη των '00ς και του αυξανόμενου ενδιαφέροντος στη cult αισθητική. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να μένει ως το πιο εκλεπτυσμένο έργο της έως σήμερα, καθώς οι ψυκτικές του αποχρώσεις μεταφράζονται σε ποικίλες επιρροές που εντοπίζονται σε βήματα μιας ολόκληρης καριέρας.

Το Silence Is The Only Sound σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο στη πορεία της, στα πλαίσια του οποίου η τραγουδοποιός πρόκειται να παρουσιάσει για πρώτη φορά νέο και παλαιότερο υλικό τη 1η Δεκεμβρίου 2017 στη σκηνή της Death Disco. Η φύση της εμφάνισης θα είναι ακουστική, καθώς το ίδιο το υλικό της καλλιτέχνιδος βασίζεται σε ακουστικές φόρμες κατά το μεγαλύτερο μέρος - εξ ου και το μέσο που υποβοηθεί τους ήχους της να μεταφράζονται πιστά σε πτυχές του όποιου συναισθήματος.