Ένα μη-φεστιβαλικό δρώμενο προβολών, μια πρωτοβουλία για την ανάδειξη έργων από το χώρο του video dance και του πειραματικού κινηματογράφου από δημιουργούς της Θεσσαλονίκης... το Locus 17|a έρχεται για ένα διήμερο, 11 και 12 Φεβρουαρίου στον χώρο του Vitruvian Thing. Εννιά διαφορετικές ταινίες, ιδιαίτερες ανθρώπινες πτυχές, ομάδες που γνωρίζετε ήδη ή θα γνωρίσετε για πρώτη φορά εδώ... μας αποκαλύπτονται μέσα από την τέχνη τους. Mιλήσαμε με τον Dani Joss κ τη Δροσια Τριαντακη  για το φεστιβάλ λίγες μέρες πριν την έναρξη.

- Τι να περιμένουμε από τη συγκεκριμένη διοργάνωση... δώστε μας μια γεύση!

Θα δούμε 9 έργα μικρού μήκους, χωρισμένα σε δύο ενότητες: τα video dance και τα πειραματικά. Σκοπός της διοργάνωσης είναι να αφουγκραστεί τη δημιουργική διάθεση της πόλης σε ρυθμούς εκτός του mainstream κινηματογράφου, να συστήσει τους καλλιτέχνες και τις ομάδες τόσο μεταξύ τους, όσο και στο κοινό, και να προβάλει τα έργα με όσο το δυνατό καλύτερες οπτικοακουστικές συνθήκες. Το κάθε έργο έχει και μια διαφορετική προσέγγιση πάνω στον πειραματισμό, τη διαλεκτική, την αισθητική. Όλα μαζί αντιπροσωπεύουν ένα δειγματισμό ιδεών και μεθόδων από τον καλλιτεχνικό χώρο της Θεσσαλονίκης: θα δούμε στοιχεία από thriller, από ποίηση οπτική και προφορική, νότες επιστημονικής φαντασίας, κινητική ερμηνεία, παιχνίδια με την προοπτική, μεθόδους αφήγησης, αφηρημένες ιδέες.

- Τι σας μαγεύει στο video dance και τον πειραματικό κινηματογράφο;

Ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα για πάσης φύσεως καλλιτεχνικό έργο που δεν ακολουθεί πεπατημένες ή/και προσπαθεί να συνδυάσει διαφορετικές μορφές τέχνης μεταξύ τους. Τα video dance έργα, για παράδειγμα, εκθέτουν τον χορό ή το performance art γενικότερα χρησιμοποιώντας γωνίες παρατήρησης διαφορετικές από την κλασική θεατρική, εκμεταλλεύονται δηλαδή τις διαφορετικές οπτικές γωνίες που μπορεί να προσφέρει η κάμερα και πώς αυτές επηρεάζουν με τη σειρά τους τη σύνθεση, τη χορογραφία, και τη φωτογραφία. Ο πειραματικός κινηματογράφος είναι γενικότερος όρος και ανεφέρεται σε έργα που χρησιμοποιούν εναλλακτικές προσεγγίσεις σε σχέση με την καθιερωμένη "διάλεκτο" του κινηματογραφικού μέσου. Συχνά επιτυγχάνεται αυτό με χρήση στοιχείων προσαρμοσμένων από άλλες τέχνες, π.χ. ποίηση, ζωγραφική, ή και χορό. H αναζήτηση και ανάδειξη έργου που βασίζεται σε αυτές τις αξίες είναι ένας από τους βασικούς στόχους του Vitruvian Thing, τόσο στο χώρο του κινηματογράφου και των οπτικοακουστικών, όσο και στο χορό, το performance art, το θέατρο, τη μουσική.

- Σας ενδιαφέρει πολύ το τώρα και το εδώ όπως φαίνεται με τη συμμετοχή του κοινού στην μια προβολή σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Τι μας στερεί το διαδίκτυο σε σχέση με αυτή την εμπειρία;

Η παρακολούθηση μιας ταινίας μέσω διαδικτύου συνήθως συμβαίνει στο σπίτι, συχνά ανάμεσα από άλλες δραστηριότητες. Σε ένα τόσο πλούσιο σε πληροφορία περιβάλλον όπως είναι αυτό που δημιουργεί το διαδίκτυο, ο χρόνος που αφιερώνει κάποιος σε κάθε μεμονωμένο στοιχείο που θα βρει μπροστά του είναι σχετικά μικρός. Επίσης, δημιουργείται η έμμεση, υποσυνείδητη, ταξινόμηση κάθε έργου σε έναν κόσμο με τεράστια υπερπροσφορά περιεχομένου, δημιουργώντας άρα ένα αντίστοιχα μικρό ψυχολογικό "εκτόπισμα". Αντιθέτως, όταν κάποιος διαλέγει ενεργά να αφιερώσει ένα απόγευμα στο να απολύσει ένα ή περισσότερα έργα εκτός των δεδομένων του σπιτιού του, της φορητής του συσκευής, της καθημερινότητάς του γενικότερα, σημαίνει πως θα μπει στο λεωφορείο ή θα ανέβει στο ποδήλατο, θα φτάσει στο Vitruvian Thing, θα συναντήσει γνωστούς και αγνώστους που ενδιαφέρονται για το ίδιο πράγμα, θα απολαύσει τα έργα σε ησυχία, απερίσπαστος, σε μεγάλη οθόνη και με καθαρό ήχο, θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τους δημιουργούς και να συζητήσει μαζί τους. Τα "συμφραζόμενα" της εμπειρίας, ο αργότερος ρυθμός της, και η αυξημένη εστίαση στο περιεχόμενο, δημιουργούν ένα gestalt, όπου η συνολική εμπειρία είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών. Πιστεύουμε πως αυτή η συνθήκη ορίζει τον φυσικό τόπο των οπτικοακουστικών έργων.

- Πώς επιλέξατε τους καλλιτέχνες;

Συντάξαμε και κυκλοφορήσαμε ένα ανοιχτό κάλεσμα, όπως και απευθυνθήκαμε σε δημιουργούς που ήδη γνωρίζαμε πως έχουν πρόσφατο αξιόλογο έργο. Η διαδικασία της επιλογής είχε περισσότερο να κάνει με τους δημιουργούς τους ίδιους: θέλαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα καλλιτεχνών, σκηνοθετών, χορογράφων και χορευτών, κινηματογραφιστών, μουσικών, τεχνικών, που να πιστεύουν στις συνθήκες που προτείνει το Locus, με τους οποίους ουσιαστικά να συνδιοργανώσουμε τις προβολές. Η γνωριμία των συμμετεχόντων μεταξύ τους είναι κεντρικό σημείο για εμάς: ανακινούμε έτσι τα νερά του τοπικού καλλιτεχνικού χώρου, ανακαλύπτουμε και συστήνουμε νέους μελλοντικούς συνεργάτες, βρίσκουμε κοινά σημεία, και εμπνεόμαστε από τις διαφορές της προσέγγισης. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το Locus είναι ανοιχτό σε δημιουργούς που επιθυμούν να είναι έμπρακτα μέρος μιας σκηνής.